Po stepach. To sztuka jak z najlepiej wyreżyserowanego filmu. Sam obraz powstał w Paryżu, podczas kilkunastoletniego pobytu artysty. „Chełmoński musiał wyśpiewać obraz. Kolory odpowiadały instrumentom” – jak mówił inny malarz, Leon Wyczółkowski.

Reprodukcja fantastycznej sceny Józefa Chełmońskiego h. Prawdzic. Słynny, panoramiczny pejzaż z rozpędzonym zaprzęgiem. Powtarzany motyw w malarstwie Chełmońskiego, który również przyczynił się do sławy polskiego autora. Już po pierwszy wystawach paryskich temat zrobił furorę, trafił do amerykańskiego kolekcjonera, a kolejne obrazy Józefa Chełmońskiego na stałe zostały wprowadzone do obrotu we francuskim domu handlu dziełami sztuki. Przedstawiona wersja „Czwórki” znajduje się obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, 1881 rok. Tam też możemy podziwiać ten bardzo duży obraz, w oryginale olejnym, o wymiarach 275 x 660 cm plus rama. Fot. Archiwum Fotograficzne Muzeum Narodowego w Krakowie.

W tamtych latach pismo humorystyczne „Djabeł” z Krakowa zastanawiało się nad prawdziwością kunsztu Chełmońskiego:
– Co to za Chełmoński, co dostał wielką nagrodę w Paryżu? Czy to jaki imiennik tego, którego obrazów w tym roku nie przyjęło Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych?
– Tak, to ten sam.
– Jak to? Więc Paryż nagradza medalami takich, których u nas nie uznają za godnych wystawienia?
– Patrz, o ile wyżej od Paryża stoimy.

Michał Krajski określił prace Józefa Chełmońskiego jako „swojskie sceny z codziennego życia polskiej wsi. (…) Wszystkie utrwaliły coś charakterystycznego dla naszej kultury, obyczaju czy przyrody. Dzieła te pokazują, że nawet krajobraz może być nośnikiem narodowych wartości”.