Z eksponatów Muzeum Ziemi Wschowskiej:

Powstaniec wielkopolski, odprowadzany wzrokiem z okna. Rzec można, ujęcie sceny iście filmowe. Litografia była dodatkiem świątecznego numeru czasopisma „Ilustracja Polska” z 1936 roku. Plakat formatu B2 w oprawie Donum Artis.

L. Prauziński. Donum Artis Edition. Printed in Poland.

Leon Prauziński – żołnierz, malarz, rysownik („z ołówkiem i karabinem”). Uczył się w gimnazjum w Poznaniu i Ostrowie Wielkopolskim. To właśnie Ostrów Wlkp. na miesiąc przed wybuchem powstania wielkopolskiego był pierwszy miastem w zaborze pruskim, które ogłosiło niepodległość – Republika Ostrowska (Rzeczpospolita Ostrowska, 10–26 listopada 1918). Dwa lata wcześniej, poborowy Prauziński został powołany do armii niemieckiej na front zachodni IWŚ, brał udział m. in. w walce o francuską twierdzę Verdun. Został ranny w Lasach Aragońskich. Powrócił do Poznania w wyjątkowym czasie historycznym, brał udział w konspiracyjnych przygotowaniach do powstania, w Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego. Walczył w grupie powstańczej Stanisława Nogaja. Następnie także na froncie zachodnim powstania pod Wolsztynem i Zbąszyniem, na froncie południowym w rej. Miejskiej Górki. Nie ominął go czynny udział w wojnie polsko-bolszewickiej (1919–1921). Maturę zdał w niepodległej Polsce (poznańskie gimnazjum Marii Magdaleny). Najpierw studiował na Wydziale Rolnym Uniwersytetu Poznańskiego, a po kilku latach wyjechał i ukończył wydział malarstwa ASP w Monachium. Ilustrował czasopisma: „Kurier Poznański”, „Orędownik”, „Przewodnik Katolicki”, „Tęcza”, „Żołnierz Wielkopolski”. Prace artystyczne L.Prauzińskiego mocno widoczne są w książce „W marszu i w bitwie. Szlakiem Powstańców Wielkopolskich”. Malował obrazy na zlecenie Ministerstwa Spraw Wojskowych. Prauziński należał do międzywojennej elity intelektualnej, a jego obrazy i ilustracje o wymowie patriotycznej rozwścieczały Niemców. Autor licznych malowanych i rysunkowych scen batalistycznych z okresu Powstania Grudniowego. Cykl 12 obrazów olejnych namalował na podstawie szkiców wykonanych w czasie powstania, ale oryginały zostały zniszczone przez Niemców podczas następnej okupacji. Zachowały się tylko reprodukcje w postaci 12 kart pocztowych (drukowanych okazjonalnie od czasów 20-lecia międzywojennego). Niemcy, trudno wspominający czas 27.12.1918 – 16.02.1919, wciągnęli powstańców na listy proskrypcyjne. Po wybuchu II wojny światowej, Gestapo osadziło i zamordowało Leona Prauzińskiego w Forcie VII Twierdzy Poznań (właśc. KL Posen), który był pierwszym obozem koncentracyjnym założonym przez Niemców na terenie okupowanych ziem Polski – miejscem uwięzienia i kaźni Wielkopolan. Z ok. 45 tys. więzniów, 20 tys. nie ocalało. Obóz nazywany przez Niemców „obozem krwawej zemsty” (za heroiczną postawę Polaków i przegrane Powstanie Wielkopolskie).