Zbiór portretów historycznych

Poczet królów polskich: Władysław IV (król Polski w latach 1632–1648). Reprint słynnego portretu z rysunku Jana Matejki. Historyczny poczet królów – znany z historycznych lekcji, a wizerunki, stroje królewskie i książęce pamiętamy jak nie z książek, to choćby z banknotów. Portrety z albumu wydanego nakładem Maurycego Perlesa, Wiedeń 1893. Źródło: Biblioteka Narodowa (digitalizacja obiektów w ramach projektu Patrimonium).

Vladislaus Quartus Dei gratia rex Poloniae, magnus dux Lithuaniae, Russiae, Prussiae, Masoviae, Samogitiae, Livoniaeque, Smolenscie, Severiae, Czernichoviaeque necnon Suecorum, Gothorum Vandalorumque haereditarius rex, electus magnus dux Moschoviae”

Władysław IV Waza – władca z dynastii Wazów, następca Zygmunta III jako król Polski w latach 1632–1648, tytularny król Szwecji 1632–1648, formalnie car Rosji w latach 1610–1613 (tytularny do 1634). Gromi Moskali pod Smoleńskiem, zawiera z nimi pokój, zrzeka się korony carów. Ustanawia poczty. Elekcyjni królowie polscy w prowadzeniu polityki samodzielnej bardzo byli ograniczeni. Osłabienie władzy monarszej, nadmierne wybujanie wolności szlacheckiej i swawola magnatów – utrudniały każdemu królowi pracę dla państwa, a rozmiłowanie się szlachty w pokoju i brak szerszego poglądu na sprawy Rzeczypospolitej uniemożliwiły każdy niemal krok śmiały i podejmowanie działań obliczonych na dalszą przyszłość. Władysław IV., najzdolniejszy z synów Zygmunta III. nie uląkł się tych trudności. Rozbiwszy atak moskiewski w niebywale świetnej kampanji Smoleńskiej, po zawarciu chlubnego, niestety już ostatniego korzystnego dla Polski, pokoju z Moskwą, próbował podjąć wielką krucjatę przeciw Turkom, snując plany godne Batorego. Wobec bierności społeczeństwa nie powiodły się ambitne zamysły króla. Część niepowodzeń króla tłomaczyć można niektóremi usterkami jego polityki. Władysław IV. nazbyt może uporczywie myślał o odzyskaniu Szwecji i miał pociąg do polityki osobistej i zupełnie samodzielnej, niemożliwej już w tym czasie w Polsce, nadto okazywał zbytni pośpiech w podejmowaniu wszelkiej akcji i brak skarbowej rządności. Był to jednak człowiek utalentowany, wykształcony i pobożny, szlachetnej ambicji pełen, wódz znakomity, król ojczyźnie swojej oddany. Mecenas sztuki i nauki, starszy brat Jana Kazimierza.

Na podstawie: Wydawnictwo Salonu Malarzy Polskich w Krakowie

Jan Matejko to zdecydowanie najbardziej znany malarz polskiej historii. W XIX wieku, w czasach jarzma austriacko-prusko-rosyjskiego, przedstawiał na płótnach kawał zagadnień towarzyszących istotnym wydarzeniom mającym miejsce w niemal tysiącletnich dziejach naszego kraju. Nie stronił od unowocześniania swoich arcydzieł poprzez mieszanie wątków, postaci i innych niekonwencjonalnych rozwiązań, które możemy sprawdzić w muzeach, albumach lub wystawić reprodukcje poligraficzne Donum Artis na swoich ścianach i dać się przyjrzeć również innym.
Za słowami Michała Krajskiego z tygodnika Polska Niepodległa: „Można powiedzieć, że malarz ten był kimś więcej niż wielkim artystą – także nauczycielem narodu, który ukazywał momenty świetności i upadku, jakie przeżywała nasza ojczyzna”.