Zbiór portretów historycznych

Poczet królów polskich: Jan Kazimierz (król Polski w latach 1648–1668). Reprint słynnego portretu z rysunku Jana Matejki. Historyczny poczet królów – znany z historycznych lekcji, a wizerunki, stroje królewskie i książęce pamiętamy jak nie z książek, to choćby z banknotów. Portrety z albumu wydanego nakładem Maurycego Perlesa, Wiedeń 1893. Źródło: Biblioteka Narodowa (digitalizacja obiektów w ramach projektu Patrimonium).

„Z Bożej łaski król Polski, wielki książę litewski, ruski, pruski, mazowiecki, żmudzki, inflancki, smoleński, siewierski i czernihowski, a także dziedziczny król Szwedów, Gotów i Wandalów”

Jan II Kazimierz Waza – syn króla Polski i Szwecji Zygmunta III oraz arcyksiężniczki austriackiej Konstancji Habsburżanki, ostatni Waza spokrewniony po kądzieli z Jagiellonami, król Polski i wielki książę litewski w latach 1648–1668, tytularny król Szwecji do 1660 r., kardynał (był jezuitą) w latach 1646–1648. Kawaler hiszpańsko-austriackiego Orderu Złotego Runa. Abdykował w 1668 r., przez co przerwał ciągłość dynastyczną. Papież Aleksander VII przyznał jemu i jego następcą tytuł „rex orthodoxus” (pl. król prawowierny). Straszne klęski. Kozacy z Tatarami pustoszą Polskę, Szwedzi zalewają kraj cały. Składa koronę w r. 1668. Po dwudziestu latach panowania, pełnego nieszczęść i klęsk niszczących, znękany trudami usunął się w dalekie klasztorne zacisze nieszczęśliwego dokonać żywota († 1672 w opactwie Nevers). Ostatni, ale nie pierwszy był jego wyjazd poza granice kraju. Przed potopem najezdników i zdradą małodusznych poddanych już raz musiał chronić się na obczyznę. Niemałą pracą i trudem ratował Polskę od upadku i doczekał się wypędzenia wrogów i ocalenia państwa i korony. Od Beresteckiej potrzeby poprzez niezliczone bitwy z szwedzkim, moskiewskim, brandenburskim, siedmiogrodzkim i tureckim najezdnikiem bronił osłabionego państwa, walcząc i wewnątrz kraju z buntującymi się poddanymi i zmagając się z narodem, zatrutym już jadem anarchji i prywaty. Zmienny i nietrwały w życiu i polityce okazał dużo hartu i wytrzymałości w ciężkich dniach próby i nieszczęścia. Żegnając się z narodem, który nie okazywał mu przywiązania, w mowie pełnej uczucia i głębokich myśli, zbawienne dawał przestrogi i smutne wypowiedział przepowiednie. Przewidywał to co ze smutnych własnych wyrozumiał doświadczeń, że Polska pogrążona w bezładzie i bezrządzie łatwo stać się może ofiarą przemocy i łupem sąsiadów. Jeszcze 1 kwietnia w 1656 r. w czasie potopu Szwedów złożył słynne śluby lwowskie, których autorem tekstu był św. Andrzej Bobola. Oddał Polskę pod opiekę Matki Bożej – Królowej Korony Polskiej.

Na podstawie: Wydawnictwo Salonu Malarzy Polskich w Krakowie

Jan Matejko to zdecydowanie najbardziej znany malarz polskiej historii. W XIX wieku, w czasach jarzma austriacko-prusko-rosyjskiego, przedstawiał na płótnach kawał zagadnień towarzyszących istotnym wydarzeniom mającym miejsce w niemal tysiącletnich dziejach naszego kraju. Nie stronił od unowocześniania swoich arcydzieł poprzez mieszanie wątków, postaci i innych niekonwencjonalnych rozwiązań, które możemy sprawdzić w muzeach, albumach lub wystawić reprodukcje poligraficzne Donum Artis na swoich ścianach i dać się przyjrzeć również innym.
Za słowami Michała Krajskiego z tygodnika Polska Niepodległa: „Można powiedzieć, że malarz ten był kimś więcej niż wielkim artystą – także nauczycielem narodu, który ukazywał momenty świetności i upadku, jakie przeżywała nasza ojczyzna”.