Zbiór portretów historycznych

Poczet królów polskich: Stanisław Bogusław Leszczyński (król Polski 1704–1709, 1733–1736). Reprint słynnego portretu z rysunku Jana Matejki. Historyczny poczet królów – znany z historycznych lekcji, a wizerunki, stroje królewskie i książęce pamiętamy jak nie z książek, to choćby z banknotów. Portrety z albumu wydanego nakładem Maurycego Perlesa, Wiedeń 1893. Źródło: Biblioteka Narodowa (digitalizacja obiektów w ramach projektu Patrimonium).

„Z Bożej łaski król Polski, wielki książę litewski, ruski, pruski, mazowiecki, żmudzki, inflancki, smoleński, siewierski i czernihowski, książę Lotaryngii i Barrois”

Stanisław Bogusław Leszczyński herbu Wieniawa – władca z dynastii Leszczyńskich, król Polski w latach 1704–1709 i 1733–1736 (do abdykacji), książę Lotaryngii i Baru w latach 1738–1766, wolnomularz. Szwedzi i Moskale plondrują w Polsce. Polska godzi się na ograniczoną ilość wojska. Zacny, światły i serdecznie ojczyźnie oddany Stanisław Leszczyński dwukrotnie na tron polski był podniesiony, lecz ani razu panowania nad całą Polską nie posiadł. Za pierwszym razem narzucił go Polsce możny protektor król szwedzki Karol XII., za drugim naród cały uznał Leszczyńskiego królem, lecz możni sąsiedzi, nie dopuścili go do tronu. Leszczyński, autor pożytecznej książki „Głos wolny wolność ubezpieczający” górował nad innymi kandydatami do korony zdrowym poglądem na stosunki wewnętrzne Rzeczypospolitej i pięknymi przymiotami charakteru (mawiał, że „skromność powinna być cnotą tych, którym brak innych cnót”). Fryderyk August, syn zmarłego króla Augusta II. zyskał jednak poparcie Austrji i przemożnej Rosji i pod osłoną armji moskiewskiej wdarł się na tron polski, wyparłszy z kraju rywala, który ze strony żywiołów narodowych i Francji za małe zyskał poparcie. Otrzymawszy w dożywocie od zięcia swego króla francuskiego Ludwika XV księstwo Lotaryńskie, pamiętał Leszczyński o swej ojczyśtej ziemi. Wielbiony na tronie Lotaryngji „dobroczynny filozof”, przygarniał chętnie wszystkich Polaków i zasłynął jako troskliwy opiekun kształcącej się młodzieży polskiej. Szereg ludzi bardzo później zasłużonych, wyszedł ze szkół, założonych i utrzymywanych przez króla wygnańca.

Na podstawie: Wydawnictwo Salonu Malarzy Polskich w Krakowie

Jan Matejko to zdecydowanie najbardziej znany malarz polskiej historii. W XIX wieku, w czasach jarzma austriacko-prusko-rosyjskiego, przedstawiał na płótnach kawał zagadnień towarzyszących istotnym wydarzeniom mającym miejsce w niemal tysiącletnich dziejach naszego kraju. Nie stronił od unowocześniania swoich arcydzieł poprzez mieszanie wątków, postaci i innych niekonwencjonalnych rozwiązań, które możemy sprawdzić w muzeach, albumach lub wystawić reprodukcje poligraficzne Donum Artis na swoich ścianach i dać się przyjrzeć również innym.
Za słowami Michała Krajskiego z tygodnika Polska Niepodległa: „Można powiedzieć, że malarz ten był kimś więcej niż wielkim artystą – także nauczycielem narodu, który ukazywał momenty świetności i upadku, jakie przeżywała nasza ojczyzna”.